• ПОСТАНОВКИ В МИНСКОМ ГОСЦИРКЕ ПО СОБСТВЕННЫМ СЦЕНАРИЯМ:
Д О П О Л Н Н И Е (по объёму): “ХВАЛА, МОНТЕНЕГРО!” (журнал “Неман” 2005 г.) – очерк о неповторимых особенностях Черногории"Славься, Отечество!",
"Цвети, родная Беларусь!",
"Молодость моя, Белоруссия";
"Нестерка спешит за ёлкой" (детский спектакль с клоуном Евг.Майхровским),
"Из рога - всего много!" (детский спектакль с клоуном Андр.Николаевым);
"Этот долгий короткий час" (сценарий для нар.арт.России клоуна Е.Майхровского в Московском цирке и цирках России)
... Сустракаліся артысты неўтаймаванага творчага нораву. Некаторыя з іх сталі маімі сябрамі. Першым з такіх быў клоун-масквіч Яўген Майхроўскі. У маім спектаклі «Жыві, Айчына!» ён сыграў у абліччы Несцеркі не толькі свае рэпрызы, што клаліся ў сюжэт, але й інтэрмедыі «Дыспут са Шкаляром», «Дзе цэнтр Зямлі?». Дакладна пераняўшы запісаны на магнітафон беларускі тэкст, ён настолькі зрабіў яго сваім, пераканаўчым, што вядомая тэатразнаўца прапанавала студэнтам-акцёрам хадзіць у цырк вучыцца ў Майхроўскага лёгкасці й дакладнасці ў данясенні яго. Работа над вобразам працягвалася, і ўжо спецыяльна пад «Мая» — гэта было ягонае сцэнічнае імя — я стварыў дзіцячую казку «Несцерка спя- шаецца за ёлкай».
Памяняўшы Несцерку на Мая, ён іграе да сяе пары гэты сцэнарый у цырках Расіі падчас зімовых школьных канікул. Напрыканцы работы ён прапанаваў кіраўніцтву цырка шэраг зусім новых клаунад і застаўся працаваць з новай праграмай. Затым гэта паўтарылася яшчэ раз: уся праграма змянілася, а Май застаўся да лета. Увесь сезон — дзевяць месяцаў! — адпрацаваў Яўген Бернардавіч у Мінску, дэманструючы невычарпальны рэпертуар і зайздросную працаздольнасць. Сын цыркавых артыстаў-педагогаў, у яго й жонка артыстка-партнёрка, і дзяцей, Барыса і Ірынку, што вырасталі на нашых вачах, зрабіў цыркачамі, цыркачы ж зяць з нявесткай, ужо і ўнукі выходзяць на манеж. Словам, антрэпрыза народнага артыста Расіі Яўгена Майхроўскага! Ён пры сустрэчах заўсёды ўзгадвае, што артыстычная зорка яго пачала ўзыходзіць у Мінску.
| Памяняўшы Несцерку на Мая, ён іграе да сяе пары гэты сцэнарый у цырках Расіі падчас зімовых школьных канікул. Напрыканцы работы ён прапанаваў кіраўніцтву цырка шэраг зусім новых клаунад і застаўся працаваць з новай праграмай. Затым гэта паўтарылася яшчэ раз: уся праграма змянілася, а Май застаўся да лета. Увесь сезон — дзевяць месяцаў! — адпрацаваў Яўген Бернардавіч у Мінску, дэманструючы невычарпальны рэпертуар і зайздросную працаздольнасць. Сын цыркавых артыстаў-педагогаў, у яго й жонка артыстка-партнёрка, і дзяцей, Барыса і Ірынку, што вырасталі на нашых вачах, зрабіў цыркачамі, цыркачы ж зяць з нявесткай, ужо і ўнукі выходзяць на манеж. Словам, антрэпрыза народнага артыста Расіі Яўгена Майхроўскага! Ён пры сустрэчах заўсёды ўзгадвае, што артыстычная зорка яго пачала ўзыходзіць у Мінску. |  |
... Мінула дзесяць гадоў. Сябры мае ўжо заслужанымі артыстамі ізноў прыязджаюць у Мінск. А я чакаю іх тут са сцэнарыем «Гэта доўгая кароткая гадзіна». Яны іграюць персанажаў, што нс пас- пелі за адыходзячы год завяршыць справы, а таму бягуць па зям- ным шары ад падступаючага новага года, праз краіны, праз роз- ныя часавыя зоны, каб паспець хаця нешта завяршыць у астат- нюю гадзіну, каб «адцягнуць» час, — адсюль і назва.
Тут упершыню бліснуў майстэрствам кампазітар-дэбютант Васіль Раінчык са сваімі «Верасамі». У фільме было шмат нума- роў мюзіклавага плану. Для Аляксандра Ціхановіча і Ядзі Паплаўскай склалі мы песеньку-рэгтайм «Нямое кіно», якую пры здым- ках стылізавалі пад амерыканскі «вестэрн». Атрымаўся кліп. А песенька з фільма неўзабаве была выдадзена на грамплыце.
