• АВТОРСКИЕ ДОКУМЕНТАЛЬНЫЕ ФИЛЬМЫ - ПОРТРЕТЫ :

"Хлопец из деревни Белое" (1979г.)- о космонавте Владимире Ковалёнке
«Командир из деревни Белое»(2000 год, 30 минут) - второй фильм трилогии о космонавте-белорусе Владимире Ковалёнке, начальнике Военно-воздушной академии имени Жуковского.
"Три тысячи песен" (1980г.) - о создателе и руководителе Гос.нар.хора, нар.артисте СССР Геннадии Цитовиче
"Отрывки из ненаписанного" (2000г.) - о своем друге, нар.артисте СССР, композиторе Евгении Глебове
"Трое в главной роли" (1988г.) - председатели колхозов и артист Г.Давыдько, игравший подобную роль в театральном спектакле
"Мара" 1991г.) - о художнике Алексее Марочкине
"Все под Богом ходим" (1993г.) - о профессоре-онкологе Галине Муравской
"Как пойду я дорогою..." (2001г.) - о руководителе Гос.нар.хора Михаиле Дриневском
"Батюшка" (2001г.) - о 87-летнем протоиерее Викторе Бекаревиче
"Королевская рать. Трагедии и тайны" (1993г.) - документальный видеофильм фильм телевизионного проекта "Обратный отсче" телеканала ОРТ
"Сеанс мой вечерний"
(1997г., идея, соавтор сценария и постановки, совм. с В.Жигалко)
"Сегодня обойдёмся без музыки" (1985г.) - о новаторе перестройки экономики, директоре трикотажного объединения Леониде Соколенке
"126 слов" (1992г.) - о деревне и соседях, об исчезнувших уголках "малой родины" писателя-журналиста Анатолия Козловича
"Меж звездою и свечкой" (1997 г.) - о поэте Геннадии Буравкине
"Вместе с ним" (1999г.) - о своем учителе, кинорежиссере В.Корш-Саблине

РЕЖИССЕР ДОКУМЕНТАЛЬНЫХ ФИЛЬМОВ (Т/О "ТЕЛЕФИЛЬМ") :

"Над Нёманам" (1971 г. ) - о исполнителе народных песен Александре Мониче.
"Слуцкая аномалия" (2011 г.) - видеофильм об истории Слуцка.
"Мстиславль" (1999г.) - экранизация эссе Владимира Короткевича "Театральная провинция" (2001г.) - о Могилёвском драмтеатре.
"Эстафета"- о научной школе физиков под руководством академика А.Н.Севченко
"Урок математики" - об академике В.П.Платонове, математике-теоретике.
"Я слышу весть" - о физиках-ядерщиках и академике А.К.Красине.

"Докшицкий каравай", "Дорога в оба конца", "Ковалевы", "Старшие", "Твой дом на земле", "Существительное: 'школа'" и др. - всего около полусотни.Соавтор киносценариев докум.фильмов к/ст "Беларусьфильм":
"Гродненский кошелек", "Герои не опаздывают", "Праздничный альбом", "Хатынь, 5 км", "Вива вита!" и др. - все совм. с Н.Хубовым; автор сценариев около десятка других докум.фильмов.


 К началу

"Хлопец из деревни Белое"
"Командир из деревни Белое"

О космонавте Владимире Ковалёнке
Из книги "Магия белого экрана"
КОГДА ОСЕЛА КОСМИЧЕСКАЯ ПЫЛЬ
    ...Во всех попутных деревнях встречали его хлебом-солью и чарками, перегораживая трассу вышитыми ручниками. А в деревне Зачистье космонавта ждали одноклассники — выпускники 1959 года. Средней школы в Белом не было, и будущий космо- навт ходил туда ежедневно за 7 километров, пройдя за три после- дних года учебы путь, как мы с ним подсчитали, от деревни Белое до Байконура. Рассадив солидных людей по партам так, как сидели они 20 лет назад, в десятом классе, учитель Николай Прокофьевич Тиханович взял последний их классный журнал: - Ребята, мы с вами остановились на изучении темы «Дирек тив XX съезда КПСС». Теперь пусть каждый расскажет, что примечательного свершил он за эти годы, чего достиг.
    Тянули руки, вставали за тесными партами с отчетами о про- житом инженеры, доярки, полеводы, учителя, врачи. С последней парты доложил о себе и космонавт: окончил училище, академию, дважды слетал в космос ....

Рабочий момент съемки фильма
"Хлопец из деревни Белое"
Рабочий момент съемки фильма 'Хлопец из деревни Белое'
Рабочий момент съемки фильма 'Командир из деревни Белое'        ...За два минувших десятка лет не стало страны, трижды направ- лявшей его в космос; не стало бабушки Ульяны, а потом и мамы; жена Нина Васильевна в дополнение к былым обязанностям стала еще и сватьей, свекровью, тещей, четырежды бабушкой; пришла в упадок, даже, можно сказать, почти вымерла «космическая» деревня Белое; в Зачистье, в школе, которую в 1959-м закончил Коваленок, все так же действовал музей космонавтики: там его скафандр, личные вещи, многочисленные фото, там дети и сегодня гордятся знатным земляком и стремятся быть похожим на него; перестали рестораны называть «Космос» и «Орбита»... Но главное: в полном развале космические разработки, которые если и держатся, то на прежних, «королёвских» еще, заделах. Сам Владимир Васильевич стал генерал-полковником, доктором технических наук, вообще, единственным из космонавтов-военных, кто достиг успехов в науке ....
 
Кадр из фильма "Командир из деревни Белое"
К началу    

"Три тысячи песен"

 О создателе и руководителе Гос.нар.хора, нар.артисте СССР Геннадии ЦитовичеИз книги "Магия белого экрана"
 
Г. Цітовіч
Из книги "Магия белого экрана"
ТРЫ ТЫСЯЧЫ ПЕРШАЯ ПЕСНЯ
    ... Дзяржаўны народны хор БССР, які ў 1952 годзе стварыў Г.І. Цітовіч, здымалі часцей і ахвотней за іншыя мастацкія калектывы рэсггублікі. Канешне, гэта адбывалася з-за яго высокага мастацкага майстэрства, але не ў мсншай меры з-за абаяльнасці, весялосці і шчырасці мастацкага кіраўніка. Шмат здымалі асабістай яго. Мае першыя здымкі хору прыпадаюць на пачатак 60-ых, калі калектыву было гадоў за дзесяць. Але і ў тым фільме, і ў наступным прымаў удзел непасрэдна сам хор, а мастацкі кіраўнік заставаўся «за кадрам».
    Так было да 1980 года, калі да нас, у т/а «Тэлефільм», прынёс сцэнарый пісьменнік-эрудыт, «высокі Колас» - Георгій Данілавіч. Фільм называўся «Тры тысячы песень» і прысвечаны быў адной тэме: збору народных напеваў, так званага «аўтэнтычнага фальклору» Генадзем Іванавічам. Больш за месяц ішлі здымкі, і мы, што называецца, жылі разам, шмат і далёка ездзілі ....

"Отрывки из ненаписанного"

о композиторе Евгении Глебове
 

Из книги "Магия белого экрана"
ЯШЧЕ АДНА ПАМЫЛКА Ў ФОРМУЛЕ IСНАВАННЯ СУСВЕТУ
 
     ...«Што сказаць пра сяброў?.. Ну вось ты - мой першы сябра - быў і застаешся...» - так у апошняй нашай размове пры ўключанай здымачнай камеры сказаў мне Яўген Аляксандравіч. Не рашыўся я гэтас глебаўскае прызнанне ўставіць у свой фільм пра яго «Урыўкі з ненаіпсапага». Але стужку з запісам гэтых шчырых слоў захоўваю ва ўласнай фильматэцы — «нашчадкам у прыклад». I расказваю дзецям, усім іншым пра яго, каб памяталі, каб вучыліся, каб натхняліся...
     ...  У фільме далёкае набліжаю, раблю сённяшнім... Упершыню я пачуў ягонае прозвішча яшчэ ў школе, вышукваючы ў эфіры сярэдзіны 50-ых нешматлікія тады песні, у акампанемснце якіх наяўна гучалі да таго амаль забароненыя саксафоны. Граў эстрадны аркестр БДУ пад кiраўнiцтвам Якава лосева. Там дэбютавалi ў лёгкім жанры маладыя кампазітары Буцвілоўскі, Чарэднічэнка, сам Лосеў.
Владимир Орлов и Евгений Глебов
     
   А Глебаў напісаў музыку мо першай эстраднай песні на бсларускай мове «Не магу развітацца з вясной». Дарэчы, павагу да мовы, зямлі, што зрабіла яго кампазітарам, пранёс ён праз усё жыццё. Пры мне кампазітар Уладзімір Дамарацкі, ягоны вучань, выказваў яму, рускаму па паходжанні, падзяку за подпіс пад зваротам з заклікам захавання і распаўсюджвання беларускай мовы.
 
Владимир Орлов и Евгений Глебов
 
Кадр из фильма. Последняя фотография Евгения Александровича.
 
    ...Тады ж, у дзень юбілею, спытаў Глебаў: а чаму гэта я, здымаю- чы фільмы пра другіх, не зраблю фільм пра яго?
   - Ведаем мы з табой адно і тое ж, а расказваеш ты лепш, дык рабі! - упікнуў. I ўжо праз чатыры дні я быў у яго дома са здымачнай групай.
   - Над чым вы цяпер працуеце, Яўген Аляксандравіч? - неяк запытаў яго, які ўжо некалькі гадоў амаль нічога не бачыў, малады, з наступнага пакалення, кампазітар. Глебаў спахмурнеў, сціснуў сківіцы і адрэзаў:
   - Я б назваў гэта «Урыўкі з ненапісанага».
  Парадаксальны Жэнін выраз мне спадабаўся, і мы дамовіліся, што так будзе называцца будучы фільм.
   - Паглядзець я яго не пагляджу, - сумаваў ён, - але ўважліва паслухаю. А вы з Ларысай будзеце мне ўбачанае пераказваць.
   Не давялося. Прэм'ерай тэлефільма «Урыўкі з ненапісанага» адзначылі саракавіны ягонага скону: якраз пасля імшы і наведвання могілак, у час памінальнай вячэры ў яго дома. Я сядзеў у тым жа крэсле, што й пяць месяцаў таму, на ягоным 70-годдзі. Толькі ніхто ўжо не трымаў мяне за руку.
 
 К началу
 

"Над Нёманам"

 
О исполнителе народных песен Александре Мониче
   

Из книги "Магия белого экрана"
СУБОТЫ З ДЗЯДЗЬКАМ МОНIЧАМ
 
     ... Александр Моніч чакаў нас у Доме культуры заможнага калгаса, цэнтр якога месціўся ў вёсцы Заполле. Знаёмы па цвяткоўскім фільме твар асвятляла прыхаваная ўсмешка хітруна, што ладзіўся пад прастака. А сам ён быў вялікі, магутны - дакладна «морж», ды і толькі! Міжволі пачаў усміхацца і я. Павітаўшыся, ён адразу ж пахваліўся:
    - А ведаеце, кім я працую ў калгасе? Каровіным мужам! Ну, асемянатарам. Словам, быком працую! - I тут жа выскаліў два свае пярэднія зубы — адзіныя, што засталіся.
     ... Немудрагелістым сцэнарным ходам сталіся пасядзелкі - «беларускія вячоркі», якія вядзе дзядзька Моніч. Абраўшы яшчэ некалькі самадзейных гуртоў, мы звезлі ўсіх нашых артыстаў ва ўздобленае пад вясковую хату кафэ пад Гомелем - гэта было зручна геаграфічна. Дзядзькаў гурт спяваў у фільме чатыры песні, усе, як амаль увогуле іх рэпертуар, - жартоўныя.
 
 К началу
 
Подлинные народные артисты
     
 
 
Ссылки
Погода Минск, сейчас: 
Веб-камера: 21.BY 
 POGODA.BY 

Hosted by uCoz